W latach 70-tych i 80-tych do izolacji poddasza wykorzystywano paroizolacje wykonane ze zwykłej folii polietylenowej. W owym czasie technologia ta była optymalna,ednakże wprowadzanie coraz to nowszych technologii w budownictwie i ciągłe dążenie do idealnej izolacji domu poprzez ocieplenie ścian, ocieplenie poddasza, wymiana okien na całkowicie szczelne doprowadziła do sytuacji w której dom stał się prawie całkowicie szczelny. W tej sytuacji w budynkach gdzie mieszkańcy wietrzyli pomieszczenia zbyt rzadko, gdzie była wykonana wadliwie, lub był brak wentylacji zaczęły pojawiać się problemy ze skraplaniem się nadmiaru pary wodnej która gromadziła się pomiędzy płytą G-K i folią paroizolacyjną (efekt torby foliowej) w efekcie czego pojawiały się różnego rodzaju pleśnie i grzyby na ścianach i sufitach poddasza budynku. Przeciwdziałając temu zjawisku podjęto prace zmierzające do opracowania produktu który będzie rozwiązaniem na pojawiające się problemy. Nowy produkt miał z jednej strony chronić termoizolację przed wilgocią, a jednocześnie miał pozwolić na pozbycie się ewentualnego nadmiaru pary wodnej w takiej ilości by nie zagrażała termoizolacji i jej parametrom izolacyjnym. Zaczęto dążyć do tworzenia aktywnych paroizolacji i już w drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych pokazały się na rynkach Europy Zachodniej materiały spełniające funkcje aktywnych paroizolacji. Za pomocą zdolności do absorpcji wilgoci, lub też za pomocą stricte aktywnej powłoki, miały one za zadanie regulować wilgotność w przestrzeni pomiędzy płytą G-K, a paroizolacją. Działanie takie miało na celu nie dopuszczenie do powstawania skroplin, a co za tym idzie wilgoci i wszystkich jej konsekwencji.W Polsce aktywne paroizolacje pojawiły się już w roku 1998. Materiały te wzbudziły wprawdzie duże zainteresowanie ze strony firm handlowych, wykonawczych i architektów, ale niestety nie zostały zaakceptowane ze względu na wysoką cenę. Różnica cenowa pomiędzy paroizolacją aktywną, a tradycyjną na bazie folii polietylenowej była czterokrotna. Obecnie cena aktywnej paroizolacji kształtuje się na poziomie wyższym o ok. 1,3 PLN netto niż paroizolacji PE. W koszcie ogólnym jest to o ok. 260 PLN netto więcej niż przy stosowaniu tradycyjnych paroizolacji PE, co wydaje się być śmiesznie niską kwotą, biorąc pod uwagę zabezpieczenie jakie tworzy paroizolacja aktywna, a jeszcze mniejszą biorąc pod uwagę cenę całego systemu dachowego.

AKTYWNA PAROIZOLACJA DZIAŁANIE

Opisujemy tu jeden z rodzajów aktywnych paroizolacji. Jest ona zbudowana na bazie polipropylenu. Jest to aktywna paroizolacja do poddaszy, na włókninie polipropylenowej.

Współczynnik Sd powyżej 8m gwarantuje paroizolacyjność, dzięki czemu aktywna paroizolacja spełnia funkcję bariery parowej. Z drugiej strony w przypadku nadmiernej kumulacji pary wodnej, ilość ok. 5-6 g/m²/24 h jest wyemitowana na zewnątrz budynku - rozpoczyna się proces "otwierania zaworów bezpieczeństwa".

Jest to tzw. poziom wymiany pary wodnej. Parametr ten jest także spotykany w wartościach od 2g/m ²/24h do 10-12g/m2/24h w innych aktywnych paroizolacjach, aczkolwiek przyjmuje się wartość 5-6g/m²/24h jako bazową, wystarczającą do spełnienia funkcji prewencyjnych, w przypadku nadmiernych ilości pary wodnej pomiędzy płytą G-K, a paroizolacją.

EFEKT TORBY FOLIOWEJ

Na EFEKT TORBY FOLIOWEJ zwrócono uwagę w latach dziewięćdziesiątych. Polega ono na skraplaniu się pary wodnej pomiędzy płytą G-K, a paroizolacją. W wyniku skroplenia, dochodzi do miejscowego zawilgocenia płyty G-K i paroizolacji.

Para wodna na poddaszu -
Tradtycyjna paroizolacja

Efekt Torby Foliowej w swojej nazwie niejako nawiązuje do folii polietylenowej, która szczelnie izoluje. Niewielkie ilości pary wodnej mogące się skroplić się pomiędzy płytą G-K (powszechnie używana przy adaptacji i zagospodarowywaniu poddaszy), a paroizolacją, stwarzają zagrożenie pojawienia się grzybów i pleśni. Zarodniki grzybów pleśniowych są niemal wszędzie - muszą tylko trafić na sprzyjające warunki klimatyczne, aby rozpocząć swój gwałtowny rozwój. Pleśnie żywią się substancjami mineralnymi powszechnie stosowanymi w produkcji materiałów budowlanych.

EFEKT TORBY FOLIOWEJ jest zjawiskiem stricte systemowym. Za jego występowanie nie odpowiada konkretny element, czy też materiał użyty przy budowie.

Zjawisko jest dużo bardziej złożone.W ostatnich dwóch dekadach obserwujemy wyraźny postęp technologiczny i ciągłe dążenie do coraz to lepszej izolacji budynku. Nasze domy stają się coraz bardziej szczelne - szczelne systemy okienne, materiały termoizolacyjne stosowane do ocieplenia ścian i poddaszy powodują, że wnętrza stają się niemal hermetyczne.

Niedoskonałość systemów wentylacyjnych, które w fazie projektowania i budowy są często bagatelizowane, brak dostatecznego przewietrzania budynku i stosowanie całkowicie szczelnej folii paroizolacyjnej może powodować kumulację pary wodnej w przestrzeni pomiędzy płytą G-K a paroizolacją.